under influence

Eén blik op ons aanrecht en je weet precies wat wij in de kast hebben staan. Het lijkt wel alsof er van elk onderdeel van het serviesgoed één voorwerp is uitgekozen en die verzameling is netjes uitgestald. De kom rijstepap staat gebroederlijk naast de afkoelende mok thee, en ook de geïmproviseerde milkshake schuift graag aan in het rijtje. Geen normale maaltijd vandaag, want de kaakchirurg is weer lekker zijn gang gegaan. Hier wat tandvlees schrapen, daar wat bikken, et voilà, mijn verstandskiezen zijn voortaan verleden tijd.

In plaats van dat we daar meteen van kunnen genieten met een stuk taart en een mok chocolademelk, moet er natuurlijk eerst tussenperiode van bezinning aan vooraf gaan. Het is ook niet niks om zomaar afscheid te nemen van zo'n belangrijk onderdeel van jezelf. Om het verdriet op te vullen, kreeg ik een flinke dosis pijn vergezeld van een tasje vol medicijnen wanneer het weer even te overweldigend werd. Bovendien kreeg ik ook nog een aardig briefje in van die goeie man zelf toegestopt, met een voorspelling van het verloop van de komende dagen.

Een week lang bloed en ellende, tien dagen spoelen, wel goed blijven eten, maar geen vast voedsel, en niet te koud, en niet te warm, en niet te pittig, en ook niet te vloeibaar, en geen alcohol, en niet roken. Als aanvulling op deze gevarieerde maaltijd slik ik nog wat fijne pijnstillers. Je zou er niet stoned van raken, maar wel behoorlijk poëtisch en ik heb steeds meer moeite met het ontwijken van de deurpost. Helaas voel ik de blauwe plekken op m'n arm dan weer wel.

Vandaag dat ik nu watertandend naar het aanrecht staar, waar het hele servies staat uitgestald met het ruime aanbod aan voedingsmiddelen dat ik nog heb. Kampertemperatuur betekent toegestaan, en toegestaan betekent exit rommelende maag.

Alleen jammer dat zo'n prik dan ook je smaakpapillen verdooft.

memories

Het geklapper van wapperende reclamedoeken langs de weg naar school? Net een zeil dat nog even moet worden strakgetrokken, zodat er daarna weer ontspannen gekletst en gelachen kan worden. Met luid geratel omhoog worden getakeld richting het hoogste punt van de boomstammetjesattractie in Walibi? Aan de hoogte wordt al geen aandacht meer besteed, het enige wat indruk maakt is het vertrouwde geluid van het kabbelende water tegen het bootje. Iemand die het woord 'chocolademelk' in de mond durft te nemen? Meteen de gedachte aan het chocomellied - en teleurstelling omdat er niemand in de omgeving is die even in kan zetten.

Zelfs als er nergens aanleiding is tot een associatie met het ronddobberen in een zeilbootje - sorry, scheikundeles - is het toch die ene week waar ik aan terugdenk. Waar zijn vervalsreacties voor nodig als je daar midden op het water drijft? Waarom ook maar leren over Thales als een uurtje soften alle logica voorbijstreeft?

Ik geloof dat het wel duidelijk is: ik ben toe aan de herfstreünie.

sitting, waiting, wishing

Did you ever believe you had something which you could rely on, just to realise eventually it wasn't there all along? Have you ever felt the emptiness of longing for something out of reach? Did you ever make a wish that never came true?

friends to talk to in the middle of the night
brown bread with cheese
genuine interest instead of shallow pity
things lasting forever
a time machine to make your mistakes undone
a letter on the doormat
home
just a moment to speak out my thoughts
a moment with you
another body
guts
one more chapter when the book is finished
someone coincidentally dropping by when you're lonely
endless patience
a smile
a hug

Some take so little, some hurt so much.

got my new shoes on

Soms is het heerlijk om oppervlakkig te zijn. Om boeken te lezen die geen diepere inhoud hebben dan het liefdesleven van de eenzame, maar hopeloos verliefde hoofdpersoon (bad guy leaves, good guy stays). Om films te kijken waarvan je aan het begin de afloop al kunt voorspellen. En, als je budget het toelaat, om eindeloos te winkelen in de straten van een onbekende stad, totdat je dat ene kledingstuk hebt gevonden waar je al tijden naar zocht.

Echt, kleding kan je gelukkig maken. Ik zie het al als ik naar m'n eigen kledingkast kijk. Die valt onder te verdelen in normale kledingstukken, van het soort dat er simpelweg voor zorgt dat je bedekt over straat gaat, maar verder niets speciaals in zich heeft. Verder zijn er ook een aantal opvallende dingen, die heus wel leuk staan maar niet bepaald bedoeld zijn om vrij in rond te huppelen. Altijd moet je ervoor zorgen dat je nergens aan blijft haken, oppassen dat je er niets op morst, je adem inhouden omdat de knoopjes anders losspringen of het omhoog hijsen dan wel naar beneden sjorren. Je hebt een flinke dot zelfvertrouwen nodig voordat je deze uit de kast trekt. Het zijn dingen die je graag aan zou doen, maar uiteindelijk verlaten ze hun hangertje niet. Dit in tegenstelling tot die speciale kleren, waarop geen van de vorige genoemde zaken op van toepassing is. Kledingstukken waar je je heerlijk comfortabel in voelt, maar die je ook vrolijk maken als je in de spiegel kijkt. Ze bedekken precies wat je liever niet ziet aan jezelf, maar brengen naar voren wat jou zelfvertrouwen geeft. Als je deze aantrekt, voel je je zodanig op je gemak dat de complimentjes binnen blijven stromen. Je ziet er zelfs tegenop als het weer tijd is om ze naar de wasmand te brengen. Er een traan om laten is overbodig, maar zodra ze schoon en opgevouwen in je wasmand liggen, krijgen ze een voorkeursbehandeling. 

Het is de kunst om je tijdens het winkelen niet te laten verleiden door een prijskaartje of de aanblik van andere mensen die hun handen vol hebben met winkeltassen. Om jezelf niet te overtuigen van het nut van die ene broek als je in de paskamer al excuses zit te bedenken voor de dingen die je er minder leuk aan vindt. De spullen waar je vanaf het begin al niet van overtuigd bent, die zul je blijven behandelen als verre kennissen. Het is leuk dat je ze kent, maar echt iets eraan hebben doe je niet.

Nu ik hier zit in m'n oversized trui, voor nog geen drie euro gevonden na een dag lang struinen door de Rotterdamse straten, weet ik het zeker. Die ware vondsten, daar hoef je eigenlijk niet eens op zoek. Wanneer het bij je past, dan weet je het eigenlijk al. Als je ze hebt gevonden, is het liefde op het eerste gezicht.

signaalkamp rules the waves

om vijf uur 's nachts aan de chicken tonight, jongens tegen de meisjes en tot je knieën in de modder, keihard meezingen met it's raining men omdat je écht absolutely soaking wet bent, het bewonderen van de melkweg, je 's avonds optutten voor een sjiek diner volgens de etiquette om de volgende dag in een charmant regenpak door de friese straten te rennen, lekker dansen in het ruim, in random friese dorpjes buiksoften, uren zeilen zonder een huis tegen te komen,  borrelen op het bovendek van de poeper tot ver na zonsopgang, spontaan beginnen te zooien tijdens het zeilen (en dan maar in het water duiken omdat er verder geen douches zijn), uit volle borst het Wilhelmus meezingen tijdens de finale, in een of andere kroeg allerlei dronkenschapsverhalen opdiepen en je dan afvragen of ze je nog alcohol zouden schenken, weekvoorraden inslaan bij de pooiersupermarkt, met z'n allen op het voordek van de poeper in elkaar gevouwen omdat het daar zo lekker warm is ook al is het midden in de nacht, elke ochtend een flinke pollepel havermout, surprise-eieren kopen omdat de chocola eromheen gewoon de lekkerste is, nachtzeilen onder het licht van de sterrenhemel, medelijden opwekken door het voordragen van problemen van tienjarige meisjes die zwanger willen worden, lepeltje-lepeltje liggen tegen de kou, heerlijk tenten en echt diepe gesprekken aan kunnen gaan, geluksmomenten zoals kalkoenspiezen en zonsondergangen delen, aardbeien met slagroom eten in een lantaarnverlicht weilandje, door dorpjes trekken met een hogedrukspuit en een fles echt fries bier, elke ochtend een verfrissende duik in het water voor het ontbijt, op de tafel springen, dansen en zingen voordat het avondeten uiteindelijk begint, dekdiscooo, afwassessies van anderhalf uur, met z'n allen bij de snackbar tijdens het passagieren voor molkesjakes, bezoekers trekken met een uitgebreide versie van het standjesspel, onschuldige voorbijgangers suikerklontjes mee laten smokkelen, nagels lakken in alle kleuren van de regenboog en elkaar met tattoo-pennen bekladden, tompoezen maken in de hoosbak en met de meerpin, in een treintje in de boot zitten om elkaar warm te houden, kijken naar vallende sterren maar uiteindelijk in slaap vallen onder de sterrenhemel...

alsof een warme douche daar ooit tegenop zou kunnen wegen.

it's that time of year again

This year, I successfully conquered the night before Sinterklaas, Christmas Eve and the last few days before the summer holidays. My good night's sleep wasn't put at risk by test week. (That's to say, I fell asleep the moment my head touched the pillow.) I even had my rest while coping with illness, school paper worries and essay related stress.

But just now, I felt like that seven-year-old again, waiting for the hours to pass until the night would finally be over, so that her birthday could start. It's the same hot, humid weather all over again. The seconds seem just as unwilling to tick away. I remember lying in bed awake, eyes wide open, staring at the ceiling. Changing sides every five minutes just to quicken the process of falling asleep.

Ten years later, and it feels exactly the same. The fan hasn't yet been installed in my room (which I'm going to fix the minute the other people in this house will get up) so there's no rescue for my sleeplessness this time. The trick with putting my feet under my pillow, my head at the foot of my bed & falling asleep because of the amazement of how different your rooms looks if you change your point of view - it doesn't work anymore.

Luckily, I realised that now I've got my very own laptop, and some people who are willing to sacrifice their sleep surfing around on the Internet and keeping me company. Finally I found a way to get through the night until my eyes get sleepy and my thoughts calm down.

Ah, the blessings of growing up. At least I found one.

party pictures

thousands of hugs & ♥'s for these girls