Het geklapper van wapperende reclamedoeken langs de weg naar school? Net een zeil dat nog even moet worden strakgetrokken, zodat er daarna weer ontspannen gekletst en gelachen kan worden. Met luid geratel omhoog worden getakeld richting het hoogste punt van de boomstammetjesattractie in Walibi? Aan de hoogte wordt al geen aandacht meer besteed, het enige wat indruk maakt is het vertrouwde geluid van het kabbelende water tegen het bootje. Iemand die het woord 'chocolademelk' in de mond durft te nemen? Meteen de gedachte aan het chocomellied - en teleurstelling omdat er niemand in de omgeving is die even in kan zetten.
Zelfs als er nergens aanleiding is tot een associatie met het ronddobberen in een zeilbootje - sorry, scheikundeles - is het toch die ene week waar ik aan terugdenk. Waar zijn vervalsreacties voor nodig als je daar midden op het water drijft? Waarom ook maar leren over Thales als een uurtje soften alle logica voorbijstreeft?
Ik geloof dat het wel duidelijk is: ik ben toe aan de herfstreünie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten