Ik hou van de bibliotheek. Dat is volgens mij al zo geweest vanaf het moment dat ik voor het eerst die drempel overstapte, voorzichtig mijn ogen opsloeg en dacht dat ik in het paradijs was terechtgekomen. Zelfs toen ik nog niet kon lezen, voelde ik al dat me hier iets bijzonders te wachten stond.
Boeken, overal boeken. Waar je ze niet zien kunt, daar ruik je ze al. Die muffe, maar veelbelovende geur van wellicht lang vergeten verhalen die toch elk moment aan je geopenbaard kunnen worden. Overal potentie tot krakende kaften. In elke kast honderden kaartjes naar nieuwe werelden, waar je jarenlang in rond kunt dwalen - tot je een paar uur later het boek weer dichtslaat.
Wat maakt deze plek zo bijzonder? Hoe kan een ruimte met jaren-zeventigtegeltjes, computers uit het jaar nul en half doorgezakte trappen zo'n sterke aantrekkingskracht op iemand uitoefenen? Waarom ging ik op vrijdagmiddag liever hier naar binnen dan een straat verderop warme stroopwafels te halen? Waarom kwam dit zo dicht in de buurt bij mijn beste voorstelling van hoe de hemel zou kunnen zijn?
Dat zijn vragen die een tijdje door mijn hoofd hebben gespookt. Gisteren, toen ik voor het eerst sinds lange tijd weer binnenstapte en die rust weer op me neerdaalde, wist ik het ineens.
Wie je ook bent en welk boek je ook leest, altijd ben jij het die eigenlijk de hoofdrol speelt. Altijd ben jij degene die het ervaart. Welk verhaal je ook openslaat, jij bent degene die iets meemaakt, die alles voelt, die eindelijk zichzelf kan zijn op alle verschillende manieren die er in je zijn. Dat zoiets wordt omhuld met de heerlijkheid van versleten pagina's en een krakende kaft, dat is een cadeautje dat je erbij krijgt.
Zodra je daar naar binnen komt, ben je met gelijkgezinden, met woordliefhebbers, met boekfanaten.
Zodra je daar bent, kom je thuis.
dát had ik nog nooit bedacht, maar je hebt gelijk! Dat is écht zo, boeken gaan eigenlijk altijd om jezelf. Goh.
BeantwoordenVerwijderenAnyway - wat ik ook zo lekker aan de bieb vind, is dat de boeken echt gelezen zijn en er ook zo uitzien. Ik durf dat niet met mijn eigen boeken! Kan het soort niet over mijn hart verkrijgen, terwijl die biebboeken er -mijns inziens- veel beter uitzien. Die hebben hun bestemming al gevonden, mijn boeken staan onwennig en wereldvreemd op de plank. Sad, actually.
Jaaa, inderdaad, vooral als het een beetje van die dikke pagina's zijn, met hoeken zo versleten dat ze helemaal rond en zacht aanvoelen. :)
BeantwoordenVerwijderenHet heeft trouwens toch wel wat hoor, vind ik, dat je eigen boeken altijd die nieuwe geur blijven houden.