Als ik een Sim zou zijn...

... dan weet ik nu welke levenswens ik zou willen nastreven.

Weet je een beetje hoe het spel in elkaar zit? Je maakt een poppetje aan, leidt het zo goed en kwaad als het kan door het leven en probeert ondertussen ook nog wat losse wensen te vervullen zodat 'ie een beetje happy blijft. Erg vermakelijk.

In ieder geval, in het spel mag je ook één wens kiezen die je Sim zijn hele leven lang zal proberen te vervullen. Dat kost tijd. Meestal is zo'n wens het eindpunt van een aantal verschillende stappen, of zelfs van een cocktail van verschillende vaardigheden, en het moet maar net uitkomen. Maarja, als je ervoor gaat, dan lukt het ook wel weer.

Zo'n wens is trouwens meestal helemaal niet waar die Sim op dat moment echt behoefte aan heeft. Om eerlijk te zijn zie ik hem nooit smeken om nog even de boeken in te mogen duiken, of om lekker even de loopband op te gaan. Nee, meestal jengelen ze om eten, klagen ze over de omgeving, krijsen ze om frisse lucht en maken ze behoorlijk goed duidelijk dat ze te weinig ontspanning krijgen. In hun ogen, natuurlijk, want als buitenstaander zie ik wél het hogere doel - maar helaas, daar werken zij dan weer niet aan mee.

Toen ik net voor de spiegel stond om een crèmepje op te smeren, ging er ineens een lichtje branden. Als ik een Sim was, dan had ik nu geweten wat mijn levenswens was. Het lijkt mij echt heerlijk om een homo universalis te zijn.

...

Oke, als je dit leest, ben je nog niet van je stoel gevallen! (of heb je de moed bijeengepakt om omhoog te klauteren, dat is ook een optie) In beide gevallen bedankt. :) Om mijn verhaal te vervolgen: het lijkt me echt geweldig om niet één richting op te gaan, maar gewoon in alle kanten vanalles te doen. En dan niet net niks, maar juist zo veel mogelijk! Heerlijk mensen bestuderen, economische formules uitwerken, debatten aangaan, betogen schrijven, politiek bedrijven - en dat allemaal in één mensenleven! Het etiketje mag dan misschien niet de optelsom zijn van waar ik nu naar verlang, maar wie weet zit de wens toch ergens in mij.

De enige vraag die dan nog rest, is of de vergelijking klopt. Wordt mijn wens, Sim-a-like als ik in deze versimpelde weergave van de werkelijkheid blijk te zijn, pas echt vervuld als ik daadwerkelijk geslaagd ben? Of vind ik het geluk toch in de weg ernaartoe?