Jaaa, ik heb weer een nieuwe uitdaging gevonden! Ik durf het bijna niet te vertellen omdat het nog erger (héél veel erger) klinkt dan het in werkelijkheid is, maar aangezien de enige die dit leest ikzelf ben, en ik het allang aan mijzelf heb doorgefluisterd, kan ik het misschien wel kwijt.
Ik ben opnieuw begonnen met Latijn. Al jaren zit ik daar in de les met het idee: 'okeee, ik geloof dat ik niet helemaal begrijp waar het over gaat...', elke keer voor een toets denk ik: 'en hierna, vanaf dit moment ga ik het écht anders aanpakken! - en telkens opnieuw doe ik het niet.
Nu wel. Ik heb een site en daar is een man (of vrouw) geweest en die heeft een cursus Latijn opgezet. Zie je, zo gek ben ik nog niet. Er zijn er altijd die er net een tikje erger aan toe zijn. :D Ik begon een uurtje geleden met de eerste les en nu is het half twaalf en moet ik mezelf dwingen om naar bed te gaan. Wat is dit? Is er iets mis met mij? Vind ik het ineens ... leuk?
Maar ik laat me niet van m'n apropos brengen door zulke gedachten, nee, ik ga door tot het bittere einde! Of tot het eindexamen. Of tot het moment dat mijn enthousiasme weer is vervaagd en de motivatie is verdwenen... maar het begin is er in ieder geval!
Dan wil ik graag afsluiten met een uitspraak van de-man-die-het-voor-elkaar-kreeg-een-cursus-Latijn-te-schrijven-en-dat-blijkbaar-ook-leuk-te-vinden:
"Het is zo moeilijk nog niet. Ook bij de Romeinen liepen een hoop sukkels rond, die toch allemaal Latijn kenden."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten