Het leed dat verstandskiezen heet.

Daar stond ik dan, in de kou, met een nog kouder kompres tegen mijn gezicht aangedrukt. De verdoving had niet alleen zijn werk gedaan in mijn wang, maar leek wel doorgelekt naar de rest van mijn hoofd. Ik was opmerkelijk rustig. Ik voelde me eigenlijk meer dan goed! De temperatuur, ja, daar was ik wat minder blij mee, maar verder had ik niets te klagen.

Helaas was ik al voorbereid op de rest. Ik wist nog wel van de vorige keer dat het weghalen van dat onding, die verstandskies, het ergste niet was. Nee, dan begint het net. Je kunt niet meer terug - dat ding is verdwenen - maar aan die zwelling komt geen eind. Bovendien heb je dan ook nog zo'n fijne verdoving waardoor (naast je wang en in dit geval dus de hersenen) ook de smaak is uitgeschakeld. Dat ik van de zenuwen vorige keer niet zoveel had gegeten, was dus erg onhandig.

Daarom begon ik de dag gisteren met een ontbijtje van alles-wat-ik-lekker-vind-en-de-komende-dagen-niet-zal-kunnen eten - en dat was best veel. Gelukkig. De zeven uur nadat ik daar op dat tramstation stond te verkleumen, is het me namelijk niet gelukt mijn mond te openen.

Sinds dat heugelijke moment dat de verdoving was uitgewerkt, het gevoel terugkwam (helaas...) en ik weer kon proeven (jeeej!) heb ik me als een uitgehongerde leeuw op de lekkerste dingen geworpen. Ik begon met een bord Brinta, toen de honger kwam at ik nog wat Brinta en voordat ik ging oppassen besloot ik eens wat Brinta te proberen. Vanochtend was ik toe aan mijn eerste geprakte banaan en ik kan met blijdschap mededelen dat ik geslaagd ben voor de yoghurttest.

Ja, zoals ik al zei aan het begin, eigenlijk heb ik niets te klagen. Het enige waar ik nog over inzit, is het esthetische aspect. De opgezollen wang is nu écht monsterlijk, en ik heb het eens nader bekeken (zoals het een goed dokter betaamt) maar daar werd het niet beter op. Mijn wang is nu zowat 5 centimeter dik - terwijl die dokter daar toch vanaf had moeten blijven.
Ik wil dit duidelijk hebben, en ik zeg het maar één keer: als hij, die wang, nu niet inbindt, dan vrees ik dat de band tussen ons chronisch is verstoord.

Au.