seventeen

Na op de valreep nog mijn allereerste examenfeest te hebben meegemaakt, ligt 'zestien' nu voorgoed achter me. Ja. Definitief. Ik zou nu zo een ontzettend sentimenteel verhaal kunnen schrijven over de tijd die door je vingers glipt en voor je het weet ben je volwassen en verantwoordelijkheid en keuzes maken en zelfstandigheid en - maar laten we dat niet doen.

Zestien was een mooi jaar. De allereerste schoolkrant. Een heerlijk zonnige vakantie in Zuid-Frankrijk, mijn eerste zonder ouders. Voor het eerst op hakken lopen. Een stageplaats aan de universiteit. Lekker gek doen op een festival in Den Haag. Dagboeken uitlaten en collages maken. Duidelijkheid over de toekomst. Midden in de nacht door Utrecht dwalen na een lekker etentje en een romantische film. Oud & nieuw vieren met vriendinnen en een fles champagne. Eindeloos banjeren door de sneeuw. Uitgaan in de Stee. Zomaar tussendoor logeren bij m'n opa. Meedoen aan de BBC Awards. Beste schoolkrant van Nederland. Afscheid nemen van mensen, maar tegelijkertijd weten dat het maar voor even is. Foto's inplakken van lang, lang geleden. Gekke filmpjes maken, die toch eigenlijk wel heel leuk zijn. Gedoopt worden. Bezoekjes aan het pannenkoekenrestaurant. Meer dan anderhalve dag wakker blijven en daarna nog Rotterdam in. Een filmmarathon van meer dan veertien uur. Kletsen en bidden op de zaterdagavond. Laatste piepjestest! De eerste duik van het jaar al in april. Zwemmen in de chocoladevla. Feestjes geven voor de leuk. Voor de eerste keer op de radio. Neurotische typetjes spelen in een geniale film. Nieuwe mensen ontmoeten, oude bekenden tegenkomen. Grenzen verleggen, gewoontes hervatten. Soms wat hectisch, soms heerlijk ontspannen.

Het gaat nog lastig worden om dit te overtreffen, maar ik heb er vertrouwen in!