Kerst.

Het mag dan wel avond zijn (en al wat later ook) en ik mag dan wel moe zijn (en eigenlijk onderweg naar bed), maar dit kan ik niet zomaar voorbij laten gaan.

Kerst. De feestdag met het bijna ongelofelijke verhaal, dat toch zo'n belangrijk deel inneemt van dat waar ik in geloof. Is het niet allemaal wat vergezocht? Als er 'iets' is boven, houdt dat zich dan niet alleen bezig met wat er boven is? Waarom zou het dan überhaupt zijn weg naar beneden zoeken en dan nog, wie heeft er ooit gehoord van een maagd die zwanger werd? Van een man die over water kon lopen? Van een kindje, dat ook nog eens God is, en zou sterven zodat wij toegang krijgen tot een God die wetenschappelijk niet eens bewezen is?

Maar he, als mijn God niet eens zo wijs zou kunnen zijn om een manier te bedenken waarop wij weer tot Hem zouden kunnen komen, als mijn God niet zo nederig had willen zijn om op die manier het pad vrij te maken, als hij niet eens zo machtig was om het op deze wonderbaarlijke manier te kunnen doen - in wat voor God geloof ik dan nog?
Als de God waarin ik geloof beslist over mijn toekomst na dit leven op aarde, als Hij in de eerste plaats zo groot was dat hij dit allemaal heeft gemaakt en als wij beseffen dat wij hier op aarde maar een deel kunnen meekrijgen van Zijn werkelijke kunnen, dan is dit wonderlijke verhaal echt maar een gedeelte van waar Hij werkelijk toe in staat is.

En dat geloof ik. Gezegende kerstdagen iedereen. :)