Ik heb het altijd al fijner gevonden om terug te kijken. Of vooruit, naar de toekomst. Heerlijk to do-lijstjes schrijven, plannen maken, dromen volgen - in ieder geval alles beter dan het saaie nu.
Een paar weken geleden kwam ik op het idee om eens wat oude foto's op te zoeken en die in te plakken. Een soort eigen geschiedenis of zo, inclusief leuke bijschrijfsels en tekeningetjes. Helaas begon de toetsweek toen al te naderen, dus bedacht ik een volgend geniaal plan: het fotoboek zou ik voor Sinterklaas gaan vragen. Gezien Sinterklaas precies de zaterdag na de laatste toets was, zou vervolgens het hele probleem zijn opgelost én had ik meteen iets om naar uit te kijken.
Nou goed, Sinterklaas is geweest, het fotoboek is gegeven - en toen de foto's. Zelf wist ik er wel een paar te liggen, maar ik wist ook zeker dat er meer moesten zijn. Na een lieve blik (nou ja... hij werkte in ieder geval) beloofde mijn vader na kerst de foto's op te gaan zoeken, maar toen ik terug kwam van Joseph (HETWASGEWELDIG!) stonden er twee gigántische dozen op m'n kamer! :)
Dus nu ben ik al drie avonden achter elkaar foto's aan het uitzoeken. Het klinkt misschien een beetje raar, maar het voelt alsof alles een beetje op zijn plek valt. Ik wist altijd wel te vertellen waar ik had gewoond, maar ik wist nooit precies hoe, wat, wanneer. Opeens zie ik nu de kindjes waarmee ik speelde in Maleisië, zie ik mezelf als klein vrolijk meisje dansen in de Disney Parade, zie ik een broertje en een zusje die zich helemaal verliezen in hun spel. Op een of andere manier voelt het fijn om te weten hoe ik vroeger was.
Helaas is de enorme hoeveelheid foto's iets te groot voor het kleine, schattige formaat van mijn fotoboek, dus ik ben al geld aan het tellen om zelf een grotere te kopen (als we hier dan toch aan beginnen, laten we het dan maar goed doen).
Ik word hier zo vrolijk van!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten