unravelling the mysteries

Opvallend genoeg spelen sentimentgevoelens vooral ’s nachts op. In het donker vieren ze feest, bevrijd van relativerende kaders zoals m’n gezond verstand. Ze proosten op mijn herinneringen en drinken al mijn houvast weg in één laatste teug. Mijn verdrongen gedachten zijn hun muziek waarvan de ze volumeknop graag voluit draaien. Onuitgenodigd vind ik mezelf buiten de deur, alleen en leeg.

Dan ontdek ik dat ik nooit meer zal ik oprecht kunnen genieten van iets simpels als een boterham met vruchtenhagelslag of een zondagmiddag in de speeltuin. Ook de dagen van het aftellen (voor verjaardag, feestje of Sinterklaas) liggen met zekerheid achter me. De vroegere onbevangenheid is bevlekt door de wetenschap dat alles, echt alles zijn donkere kanten heeft. M’n roze bril is kwijt.

Daarbij weet ik dat, hoe vastberaden ik mezelf ook terugwens naar die ene zomer, die ene vakantie, ik daar nooit de tijd mee kan vervangen. Op het moment dat ik een nieuwe generatie ‘jong’ en ‘schattig’, maar vooral ‘onwetend’ begon te vinden, was het werkelijke kwaad al geschied. Ik werd oud.

En nu is het wederom tijd om m’n spullen te pakken. Ik voel me als een onwillige knecht, koppig maar voortgeduwd tot ik vooruit beweeg, struikelend over mijn eigen voeten. Ik moet wel. De tijd laat mij geen keuze.

Op zo’n moment besef ik dat mij niets rest dan me eraan over te geven. Ergens vind ik daarin ook een troost, een vertrouwd houvast waaruit ik weer verder kan. Ik voorspel nu al een verlangen terug naar dit moment, onwetend en verwachtingsvol als ik nu ben. De mogelijkheden, de momenten, de kansen die ik nu nog voor me had liggen… de verzuchting klinkt al door m’n hoofd. 

Nu al weet ik dat ik het daglicht straks zal verwelkomen, samen met de realiteit die een einde maakt aan het feest. Als de lege bekertjes van de vloer zijn opgeraapt en de zaal is gelucht, dan lijkt het net alsof alles maar een droom was. De feestgangers trekken zich terug en ik neem het over. Misschien loopt de tijd ’s nachts wel op mij voor, maar overdag, dan speel ik zijn spelletje mee.

dreams make the world go round

Als ik een anti-deeltje was, dan zou ik heel gelukkig zijn. Deze wereld is slecht, er is honger, er is armoede, er is overgewicht, er is pijn. In mijn wereld zou dan alles anti zijn. De wereld is goed. Iedereen heeft genoeg te eten. Iedereen heeft anti-geld, dus van wat er niet is, kan je juist heel veel kopen. Mensen kunnen op een verjaardag kiezen uit taart en anti-taart, en wanneer ze dat allebei eten, blijft er niets over, behalve de gedachte aan de lekkerheid. Alle pijn wordt anti-pijn, en hoewel alle blijdschap ook anti-blijdschap wordt, zal de balans over het geheel toch positief uitvallen.

Ruzies worden vriendschappen, conflicten worden overeenkomsten, wantrouwen wordt vertrouwen en verdriet wordt een glimlach.

Kom je ook op m'n anti-feestje?

on the way back home

As I was biking today, crossing the boundaries of the world of the elderly to enter day-to-day life, I landed right back in childhood. Twelve children passed me by, two by two, chatting away about quite anything. Nothing to worry about. They walked when they were told to and they would stop when they hit a tree. No need to get agitated when crossing the street. No complaints at all, for they were just experiencing yet another adventure on their exciting way back home. Happy in their own little world.

Normally, this would leave me longing for a trip ten years back in time. Now, however, I remembered something that changed my mind.

Awkward moments when you had to pick a boy to stand in line with. Tripping over someone else's feet - again and again. And the knowledge that it would all boil down to feeling a clammy hand in yours, holding on tightly. Yuk.

Thank goodness those times are gone.

stop this plane

Nu ik hier in m'n kamer zit, zonder vrienden in de buurt, zonder aangenaam warme lucht om me heen, zonder de geur van dennenbomen, afval en eten door elkaar, zonder veranda om mijn benen overheen te laten bungelen - nu dringt het pas echt tot me door. Ik ben weer thuis.

Morgen wordt de eerste dag zonder zere voeten, want er zijn hier geen indrukwekkende dingen om naartoe te moeten lopen.
Vannacht wordt de eerste nacht met meer dan vijf uur slaap, want er zijn hier geen mensen om me gezelschap te houden.
Vandaag was de eerste keer aankomen zonder verwijtende blik, want er was geen omgeving meer om in te kunnen verdwalen.
Vanavond wordt de eerste avond zonder insectenbeten, want het is te koud om nog gezellig buiten te kletsen.
Straks wordt het eerste moment dat ik tijd heb om een boek te lezen, want er zijn geen belevenissen meer over om op te schrijven.

Een paar uur geleden kwam ik hier aan en ik wil nu alweer terug.

(not quite) ready for take-off

my dear possessions,

let's not play hide and seek when I've only got a few hours left to gather you and kidnap you and take you on a trip to Rome. believe me, you'll thank me when you're there. now listen and leave your hiding places, please.

lots of love, your (slightly stressed) owner

a couple of hours until a parallel universe

risotto - rome - gelato - rome - narrow little streets - rome - impressive buildings - rome - detailed pictures - rome - campfire feelings - rome - spaghetti towers in carbonara sauce pools - rome - imprints of ancient history - rome - following centuries of footsteps - rome - reliving the past - rome - ciao bella! - rome - handsome italian boys - rome - vespa - rome - decent temperatures - rome - the city of secrets

guess where I'll be tomorrow?

-

Het tweestemmig geratel van vingers op de toetsen. Hier en daar wat geklik. Lange stiltes. Voor mij een pauze wanneer de woordenlijst weer is afgerond - tijd voor een nieuwe mok lauwe thee en een bakje rijstepap. Voor hem een pauze wanneer het volgende telefoontje is afgelopen - op naar de koffie met een koekje erbij. Af en toe worden er wat woorden uitgewisseld, maar dan gaan we weer op in onze eigen bezigheden.

Middageten. Hij bakt een eitje dat ik niet mag hebben, ik eet de rijstepap die hij niet hoeft. Soms is het niet eens zo erg om ziek thuis te zitten.